03 jun 2022
Reablement?
‘Met deze methode uit Scandinavië, ook wel herstelgerichte zorg genoemd, nemen mensen zelf de verantwoordelijkheid voor de manier waarop zij willen leven en ouder willen worden. In de VVT zijn we – met de beste bedoelingen – vaak geneigd ook dingen uit handen te nemen die iemand misschien nog gewoon zelf kan. Een proef met deze activatiemethode in Denemarken liet zien dat de zorgconsumptie in korte tijd enorm omlaag ging. Belangrijker nog is dat mensen zich gelukkiger voelden omdat ze zelfredzaam kunnen zijn. Activeren en faciliteren: dat past helemaal in onze veranderende samenleving en binnen de huidige arbeidsmarkt.’
Je bent een jaar geleden begonnen als bestuurder in de VVT sector. Wat valt je op?
‘Ik werk mijn hele leven al in de zorg. Eerst als verpleegkundige, later in diverse managementfuncties. Ik maakte de overstap naar Liberein vanuit mijn functie als bedrijfskundig manager bij het MST. Wat me vooral opviel is de ‘warmte’, de liefde voor cliënten en de mooie initiatieven die er zijn om ouderen een fijne dag te bezorgen. Ook de bevlogenheid en het verantwoordelijkheidsgevoel van medewerkers is groot. Tegelijk zie ik dat de organisatie minder bedrijfsmatig en procesmatig is georganiseerd. De ouderenzorg is natuurlijk een andere setting dan het ziekenhuis, maar op onderdelen kan het bedrijfsmatiger. Daarmee bedoel ik zeker niet minder menselijk, integendeel. Zo’n uitspraak kan in de publieke opinie snel verkeerd worden uitgelegd. Door ondersteunende processen strakker te organiseren maak je juist meer tijd en ruimte voor waar het echt om gaat: aandacht voor- en maatwerk in de zorg aan onze bewoners en cliënten’. Ook het verminderen van bureaucratie en de registratielast valt hieronder.
Maatwerk? Lukt dat nog, binnen de huidige arbeidsmarkt?
‘Ja, misschien wel meer dan ooit. We moeten het doen met minder personeel en de vraag naar zorg stijgt. Tegelijkertijd wordt de zorgvraag anders. Onze generatie wil het straks volledig zelf kunnen bepalen, en eigen regie houden. Onze rol als organisatie verandert. We moeten mensen faciliteren in het hebben van een fijne, betekenisvolle dag. We moeten op een andere manier gaan werken en denken. Als je kijkt naar wat er op ons afkomt is er maar één weg: we moeten de zorg anders organiseren. Dat vraagt om intensieve samenwerking in de zorgketen. Het organisatiebelang kan dan weleens schuren met het maatschappelijk belang, maar samenwerken is een voorwaarde om de zorg goed en betaalbaar te houden. In Enschede werken we binnen de Zorgschakel (Manna, de Posten, Livio en Liberein) al nauw samen op een aantal concrete thema’s, met als doel het slimmer en efficiënter organiseren van de zorg. Denk aan wijkgerichte zorg, een gezamenlijk team voor medisch technisch handelen in de thuissituatie en specialistische wondzorg thuis door ons team van wondzorgverpleegkundigen.
Daarnaast wordt de nachtzorg vanuit de Zorgschakel geregeld, en komen we niet meer alle vier met een auto voorrijden in de nacht in dezelfde straat. Ook hebben we een gezamenlijke frontoffice in het ziekenhuis om de doorstroom vanuit het ziekenhuis naar huis of het verpleeghuis soepel te laten verlopen. Waarom zou je alles in eigen huis hebben als je de capaciteit ook slim en flexibel kunt verdelen? Ook buiten dit verband zie je steeds meer netwerksamenwerkingen ontstaan. Dat past ook bij ons als regio, elkaar verder helpen. Noaberschap noemen we dat in Twente. Ik vind het mooi om daaraan bij te dragen.’
Hoe kijk je naar de toekomst?
‘Er ligt een mooie, maar in gewikkelde opdracht voor de ouderenzorg. We krijgen steeds meer mensen met een zwaarder wordende zorgvraag, maar er komen geen extra verpleeghuisplekken bij. De minister wil toe naar het opvangen van de stijgende vraag naar zorg door een Volledig Pakket Thuis (VPT), ook wel scheiden van wonen en zorg genoemd. Een leveringsvorm waarbij ouderen verpleeghuiszorg thuis ontvangen, en niet meer in de traditionele verpleeghuissetting. Dat kan de bestaande thuissituatie zijn, in een kleine beschermde woonvorm, of een appartement of kamer in een ‘verpleeghuis’. Dat heeft gevolgen voor onze visie op zorg en voor ons vastgoed.
Er liggen mooie plannen om te (ver)bouwen vanuit onze visie op positieve gezondheid, gebaseerd op reablement, en aansluitend op de maatschappelijke opgave om de groeiende zorgvraag op te vangen met een krappe arbeidsmarkt. Dat vraagt om een andere manier van kijken, een veranderende rol voor zorgprofessionals, het organiseren van informele zorg en om inzet van en ondersteuning door technologische innovaties. Ik hoop dat we in staat zullen zijn deze transformatie in gang te zetten en ons vastgoed op de nieuwe visie aan te passen. Door het langer thuis wonen is samenwerken in de wijk met collega organisaties en het informele netwerk rondom een client een must. Ook hier geldt: niet alles zelf willen organiseren, maar samenwerken en specialiseren waar nodig. Het vraagt om een samenhangende aanpak en samenwerking vanuit de verschillende stelsels in de keten.
Ik hoop dat we bij Liberein in de nabije toekomst volledig werken vanuit de visie van positieve gezondheid. Waarbij we nóg meer met elkaar in gesprek gaan over dat maatwerk. Met bewoners, met familie, maar ook medewerkers onderling. Zij moeten nog meer ruimte en vertrouwen krijgen om de toekomst te helpen vormgeven.’
Deel dit item