Dat naasten een belangrijk aandeel hebben in het 'team van de toekomst' is een gegeven. Maar om welke rol gaat het precies? Het verhaal van Gerrie Diepenveen en Ria Saris is er een mooi voorbeeld van. In de zomerperiode waarin de werkdruk hoog opliep, boden de dames praktische steun. Ze hielpen hun partners met douchen, maar maakten ook dagelijks een praatje met de andere bewoners. Hun hulp was van grote waarde voor de hele afdeling.
Ria's man Jos verhuisde naar Liberein nadat zijn lichamelijke situatie achteruitging. “We woonden buitenaf in Glanerbrug, waren veel buiten en altijd in beweging. Toen Jos de diagnose Parkinsonisme kreeg heb ik de zorg jaren alleen gedaan. Maar in de coronatijd werd hij zieker en moesten we een plek zoeken waar hij verzorgd kon worden. Op het Ariënshuis krijgt hij de zorg en aandacht die hij nodig heeft.” Ook Gerrie maakte met haar man een soortgelijke situatie mee. "Bij Wim verslechterde het na een ziekenhuisopname. Teruggaan naar huis was toen geen optie meer. Gelukkig voelde het hier, op het Ariënshuis, als de juiste plek."
Ondersteunen in de zomerperiode
Afgelopen zomer - altijd een drukke periode door de vakanties - schoten Gerrie en Ria te hulp in de zorg voor hun mannen. Gerrie: “Elke ochtend begon ik rond half acht. Wim onder de douche, zijn kamer netjes maken, wandelen in de middag. Het zijn routineuze dingen, maar ze maken het leven hier fi jner voor hem.” Ria voegt toe: “Ook ik hielp mijn man met douchen. Dat scheelde voor de zorg, het was fi jn voor onze mannen, maar je zag het ook bij de andere bewoners. Ze werden rustiger van een bekend gezicht. Kleine dingen, zoals het aanbieden van een kop koffi e, schept al vertrouwen.” Hun bijdrage zorgde niet alleen voor ontlasting van het personeel, maar bracht ook een gevoel van herkenning en rust bij de bewoners.
Kritische noot
Toch zien ze dat dit geen vanzelfsprekendheid is voor de toekomst. Ria: “Wij kunnen op dit moment dit soort dingen doen, maar de meeste kinderen hebben allemaal een fulltime baan.” Gerrie: “Het is spannend wat er in de toekomst gaat gebeuren. We hebben het er met onze zoon en kleinzoon nog over gehad: hoe zorgen we ervoor dat mensen die zorg nodig hebben, ook echt de aandacht en steun krijgen die zij verdienen?” Voor hen betekent dit dat het ‘Team van de Toekomst’ een samenwerking moet zijn van professionals, vrijwilligers en naasten die samen het leven van bewoners verbeteren.
Meer dan praktische hulp
Het verhaal van Gerrie en Ria laat zien dat familie een belangrijke plek heeft in de zorg, mits de afspraken en grenzen helder zijn. “Die grenzen moet je echt bespreken,” zegt Gerrie. “Na een paar weken intensief helpen moet je afbouwen, anders red je het zelf niet. Maar als je gezond bent en kunt helpen, is het heel mooi om iets te kunnen betekenen. En als we allemaal iets doen - dat kan ook klein zijn - maken we al een verschil.”
Voor beide dames geldt dat hun inzet niet alleen praktisch is, maar ook vooral emotioneel. Tijd doorbrengen met hun mannen, samen lezen of een rondje wandelen. Het laat zien dat zorg echt een gedeelde verantwoordelijkheid is.